Autorem wpisu jest: Bożena Kowalska
Aktor, producent, reżyser, znawca win i smakosz, czerpiÄ…cy z życia „peÅ‚nymi garÅ›ciami”. Jak sam o sobie mówi – „Obfitość. Przesada we wszystkim. Mam bulimiÄ™ na życie. Å»ycie jest piÄ™kne i korzystam z tego. Mam żelazne zdrowie, a poza tym rany na mnie szybko siÄ™ gojÄ…. W sensie dosÅ‚ownym i przenoÅ›nym. Gdyby ktoÅ› zjadÅ‚ poÅ‚owÄ™ tego, co ja potrafiÄ™ w siebie wepchnąć, rozchorowaÅ‚by siÄ™”.
Nieumiarkowanie aktora odbiÅ‚o siÄ™ zresztÄ… na jego zdrowiu, kiedy zgÅ‚osiÅ‚ siÄ™ do szpitala na rutynowe badania kontrolne, okazaÅ‚o siÄ™, że ma poważne problemy z sercem i konieczna jest operacja wszczepienia bypassów. Od tej pory Depardieu musiaÅ‚ zdecydowanie ograniczyć dzienne spożycie np. wina – w najlepszych czasach piÅ‚ nawet do 6. butelek, teraz zmniejszyÅ‚ tÄ™ ilość o poÅ‚owÄ™. „Wiele siÄ™ nauczyÅ‚em odkÄ…d przeszedÅ‚em zawaÅ‚ serca. PrzeszedÅ‚em na dietÄ™ i nie pijÄ™ już tyle, co kiedyÅ›. Od tamtego czasu już nie podjadam nic na boku, ale czasami zdarza mi siÄ™, że wypijÄ™ nieco wiÄ™cej niż powinienem. Moja praca bywa mÄ™czÄ…ca i tracÄ™ umiar” – przyznaje aktor.
Poza aktorstwem wielkÄ… pasjÄ… Gérarda Depardieu jest wino. NajchÄ™tniej pija cabernet sauvignon lub cabernet franc z wÅ‚asnej winnicy w dolinie Loary. Sam także zajmuje siÄ™ uprawÄ… winoroÅ›li i produkcjÄ… win. Od poczÄ…tku lat 80. XX wieku inwestuje pieniÄ…dze w ziemiÄ™ i kupuje winnice w różnych regionach Francji (w winnicy nad LoarÄ… w Tigne-in-Anjou produkuje 250 tys. butelek rocznie), dzierżawi winnice w Algierii i Maroku, a razem ze znanym biznesmenem Bernardem Magrezem prowadzi firmÄ™ La Clé du Terroir (Klucz do Ziemi), która sprowadza wina z różnych zakÄ…tków Europy oraz Argentyny. Ostatnio aktor zainteresowaÅ‚ siÄ™ także jednÄ… z winnic w wÄ™gierskim Egerze, kupiÅ‚ również winnice w dolinie Douro w Portugalii.
Warto w tym miejscu dodać, że jedno z win produkowanych przez francuskiego aktora można dostać w Polsce – to Cuvée Cyrano z Chateau de Tin.
Od wina do wybornej kuchni droga niedaleka, wiÄ™c nic dziwnego, że ten miÅ‚oÅ›nik wszystkiego, co dobre zajÄ…Å‚ siÄ™ również gotowaniem. Posiada dwie restauracje. Jedna z nich to „La Fontaine Gaillon”, znajduje siÄ™ w paryskiej II dzielnicy i można tam zjeść typowe dania kuchni francuskiej.
Dla tych, którzy nie wybierajÄ… siÄ™ do Paryża i nie bÄ™dÄ… mogli skosztować specjaÅ‚ów w restauracjach gwiazdora, mamy dobrÄ… wiadomość – niedawno ukazaÅ‚a siÄ™ książka kucharska autorstwa Gérarda Depardieu pt.: „My Cookbook”, w której znalazÅ‚o siÄ™ wiele przepisów aktora. Można wiÄ™c przyrzÄ…dzić sobie na Å›niadanie królika w galarecie, zamknąć oczy i przenieść siÄ™ wprost do stolicy Francji, bez mÄ™czÄ…cych i kosztownych podróży.
Dzisiaj majÄ…tek aktora jest imponujÄ…cy, jednak nie zawsze tak byÅ‚o. Depardieu pochodzi z bardzo biednej rodziny, byÅ‚ jednym z siedmiorga dzieci niepiÅ›miennego Å›lusarza z maÅ‚ego miasteczka Châteauroux. W jego rodzinnym domu posiÅ‚ki byÅ‚y dość skromne – jadano gÅ‚ównie koninÄ™, pÅ‚uca Å›wini oraz jeże, które ojciec znalazÅ‚ w lesie. Jako 16 – letni chÅ‚opiec Gerard opuÅ›ciÅ‚ miasteczko, w którym zresztÄ… nie miaÅ‚ najlepszej opinii i wyruszyÅ‚ do Paryża. WczeÅ›niej zajmowaÅ‚ siÄ™ przemytem z żoÅ‚nierzami amerykaÅ„skimi z bazy w Châteauroux, siedziaÅ‚ trzy tygodnie w wiÄ™zieniu za kradzież samochodu, pomieszkiwaÅ‚ przez jakiÅ› czas z dwiema prostytutkami, którym zapewniaÅ‚ ochronÄ™. PostanowiÅ‚ jednak zerwać z dotychczasowym życiem. KarierÄ™ aktorskÄ… rozpoczÄ…Å‚ w niewielkim teatrze objazdowym "Cafe de la Gare", gdzie graÅ‚ razem z Patrickiem Dewaere i Miou-Miou. W kinie debiutowaÅ‚ w roku 1965, ale zauważono go dopiero w filmie „Les Valseuses” (1974), w którym stworzyÅ‚ nowy typ bohatera w kinie francuskim. Od tamtej pory zagraÅ‚ w ponad 100. filmach.
Gérard Depardieu
UrodziÅ‚ siÄ™ 27 grudnia 1948 w Châteauroux we Francji.
ZadebiutowaÅ‚ rolÄ… w krótkometrażowym „Beatnik et le Minet”, jednak przeÅ‚omowy okazaÅ‚ siÄ™ dopiero rok 1974 i film Bertranda Bliera „Les Valseuses”. PróbowaÅ‚ siÅ‚ w kinie brytyjskim („Skok życia”), wÅ‚oskim („Streghe verso nord”, „Tutto l’amore che c’e”), rosyjskim („Zazdrość bogów”) i wielu koprodukcjach miÄ™dzynarodowych („KsiÄ™ga Diny”, „CQ”). WspóÅ‚pracowaÅ‚ z najlepszymi twórcami: graÅ‚ u Kennetha Branagha („Hamlet”), Ridleya Scotta („1492: Wyprawa do raju”), Bernardo Bertolucciego („Wiek XX” ), Petera Weira („Zielona karta”). ZagraÅ‚ także w filmie Andrzeja Wajdy „Danton” (1983).
Dwukrotnie nagrodzony zostaÅ‚ Cezarem – francuskim odpowiednikiem Oscara, za filmy: „Ostatnie metro” z 1980 roku i „Cyrano de Bergeraca” z 1990 roku (za ten film otrzymaÅ‚ również do Oscara). W 1992 roku przewodniczyÅ‚ jury MiÄ™dzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes, co potwierdza jego pozycjÄ™ w Å›wiecie filmu.
Zajmuje siÄ™ również reżyseriÄ… („ÅšwiÄ™toszek”, „Most pomiÄ™dzy dwoma rzekami”) oraz produkcjÄ… filmowÄ…. W 1996 roku Jacques Chirac odznaczyÅ‚ go LegiÄ… HonorowÄ….