Autorem wpisu jest: Agata Buchta
To największy owoc z rodziny cytrusów. Niektóre „okazy" mają nawet 20 cm i ważą ponad 2 kg. Wyglądem przypominają grejpfrut, mają kolisty kształt, z żółtą, żółtozieloną lub różową skórkę, której grubość dochodzi nawet do 5 cm. Jest to odmiana pomarańczy olbrzymiej.
Pomelo pochodzi z Azji południowo-wschodniej. Uprawia się je głownie w Indiach, Tajlandii, Chinach i na Malajach. Ich pochodzenie jest dość niejasne. Pierwsze wzmianki o tych owocach można odnaleźć w literaturze chińskiej jeszcze z czasów I stulecia p.n.e. Europejczycy poznali ten owoc przypadkowo w Palestynie, w roku 1178.
Kilka wieków później, brytyjski kapitan statku Kompanii Wschodnioindyjskiej zabrał na swój pokład kilka sztuk tego owocu z wysp Polinezji i przywiózł je na Barbados, gdzie postanowił je zasadzić. Po kilku latach botanicy skrzyżowali owoce ze słodką pomarańczą. W ten sposób wyrósł doskonale nam znany grejpfrut.
Pomelo pod grubą skórką kryje ppołączone ze sobą cząstki podobne do cząstek inych cytrusów. Niektóre z owoców mogą mieć pestki, jednak zależne jest to od odmiany. W smaku, owoce te są mniej gorzkie w porównaniu z grejpfrutem, ale i jednocześnie nie są tak aromatyczne i soczyste.
Jeść można je na surowo, same lub w połączeniu z innymi owocami. Można też zrobić sok lub słodką marmoladę. Nawet skórka może być smacznym dodatkiem do deserów i ciast. Musi jednak być wcześniej kandyzowana. Ważne jest, że surowy owoc można długo przechowywać – przeciętnie od dwóch, aż do czterech miesięcy, nawet w wysokiej temperaturze, choć najlepiej trzymać je w lodówce. Zbyt długo pzrechowywane owoce zacznają wysychać, tracić objętość i wagę, dlatego gdy wybieramy pomelo ze sklepowej półki, warto zwrócić uwagę na ciężar, gdyż jest to oznaka jego świeżości.
Jak każdy owoc, jest też źródłem składników odżywczych i witamin. Przede wszystkim witaminy C, dlatego warto go jeść szczególnie w porze jesiennej i zimowej, kiedy najbardziej jesteśmy narażeni na infekcje.
