Sezon na paprykę w pełni. Papryka pachnie ze straganów na targowiskach i w warzywniakach. Żółta, zielona, czerwona, biała, pomarańczowa, z cienkim i grubym miąższem. Nic tylko brać, wybierać i zajadać. A jak przyrządzać? O tym już niżej.
O papryce miałam już napisać jakiś czas temu, bo to świetny dodatek do mięs, można ją zajadać jako samodzielne danie, można ją dusić, nadziewać, smażyć, piec i zawsze jest smaczna.
Do napisania o papryce zmotywował mnie pewien pan na targu w wieku 70+, który jak zobaczył, jakie papryki wybieram, spytał mnie wprost: „Pani, ale co pani robisz z tymi paprykami? Gotujesz je pani czy smażysz, no co pani z nimi robisz?”
Pani ze straganu, a jest ona powiedzmy pełniejszych kształtów, trzęsła się ze śmiechu i falowała, a ja odpaliłam: „Panie, daj mi się pan skupić, bo nie wiem już co kupować. Zaraz panu dam te przepisy”.
Dziadek był kontent jak dowiedział się, że może upiec, albo usmażyć, albo jak chce zrobić leczo, ewentualnie nadziać. Pewnie nic nie zapamiętał z tych przepisów, ale paprykę też kupił. Podejrzewam, że dziadek nie działa w internetach, ale na wszelki wypadek podaję kilka przepisów na paprykę. A nóż, widelec…
Papryka z bułką (peperoni con la mollica di pane)
Przygotowanie:
- umyć i osuszyć papryki, przepołowić, usunąć gniazda nasienne, pokroić w paski szerokie na 2-3 cm
- podsmażyć na patelni z oliwą z oliwek przez ok. 15-20 min
- przygotować bułkę czerstwą – zmiksować drobno w mikserze/malakserze/blenderze/co tam macie/
- wrzucić zmiksowaną bułkę lub bułkę tartą do miski, dodać pecorino (można dostać czasami w Lidlu, a na pewno w sieci Macro lub innych dobrych sieciach spożywczych), kapary, drobno posiekany ząbek czosnku (można pominąć czosnek, jeśli nie lubicie jeść go w ciągu dnia), oregano (moja kuzynka i ciotka nie dają ani czosnku ani oregano).
- wszystkie składniki dokładnie wymieszać i wrzucić na patelnię do papryk
- dusić kolejne 20 min na średnim ogniu pod przykryciem
- kiedy papryki będą prawie gotowe, zdjąć pokrywkę i zwiększyć ogień, by przyrumienić bułkę
- zdjąć z ognia, przestudzić.
Papryki te można podawać jako wykwintny dodatek do dania głównego (do mięs lub ryb) lub jako przystawkę. Są wyśmienite także na zimno. Ja się nimi zajadam.
Danie pochodzi z regionów południowych Włoch i ma oczywiście różne warianty. Tak jak pisałam można zastąpić czerwstwą bułkę bułką tartą, można dać więcej pecorino – wtedy smak będzie ostrzejszy, można dodać oliwki, można w fazie początkowej podsmażyć cebulkę i potem dodać papryki. Przepis powyżej jest najbrdziej podstawowy, a już od Was zależy, która wersja przypadnie Wam do gustu.
Papryki takie można przechowywać maksymalnie 2 dni w lodówce. Przepis podany Wam pochodzi z Giallo Zafferano.
Papryki pieczone w oliwie z oliwek (peperoni sott’olio)
Danie proste, smaczne i aromatyczne. Jedyne, czego potrzeba do przyrządzenia to dobre papryki z grubym miąższem i dobrej jakości oliwy z oliwek – najlepiej gęsta, aromatyczna z południowych Włoch. To te papryki przypaliły babcie Luigina i Teolmina o czym pisałam TUTAJ.
Papryki te są świetną przystawką lub dodatkiem do mięs. Kojarzą się z latem i słońcem. Trzeba lepszej rekomendacji?
Składniki:
- 1,5 kg papryki żółtej i czerwonej o grubym miąższu
- oliwa z oliwek ile trzeba
- sól
- 4 ząbki czosnku
- mięta – kilka listów (niekoniecznie)
Przygotowanie:
- umyć i wysuszyć papryki
- rozgrzać piekarnik do 230-250 st. C
- na blachę z piekarnika rozlożyć papier do pieczenia i wsadzić papryki w całości
- piec 30 min obracając co jakiś czas, aż skórka zmieni kolor, zacznie odchodzić
- wyjąć papryki z pieca i wsadzić do worka do pieczenia na 15-20 min, dobrze zamknąć, dzięki temu wilgoć zamknięta w worku pozwoli potem łatwiej zdjąć skórkę. Etap z workiem można pominąć i wystudzić lekko papryki. W obu przypadkach paprykę trzeba obrać ze skórki, przekroić, wyjąć gniazda nasienne i błonki z wnętrza papryk
- upieczone i obrane papryki pokroić w paski szerokości ok. 1,5 cm
Teraz są dwie drogi postępowania:
- papryki rozłożyć w naczyniu (półmisku czy innym płaskim), polać oliwą z oliwek i posolić. Podawać!
albo
- przygotować słoiki (wyparzyć, osuszyć)
- na dno słoików wlać kilka łyżek oliwy z oliwek, ząbek czosnku przekrojony na pół, ewentualnie kilka listków świeżej mięty
- włożyć przygotowane wcześniej papryki i przykryż listkami mięty, czosnkiem
- uzupełnić oliwą z oliwek, by przykryć paprykę i przyprawy w słoiku
- przycisnąć papryki i zamknąć słoiki, rzechowywać w suchym, zaciemnionym miejscu (można kilka tygodni)
- ewentualnie zapasteryzować (np. gotować ok. 10 min, denkiem do góry w garnku z wodą), wtedy można przechowywać dłużej i zajadać się nimi jesienią czy zimą
Z papryki i cukini można też zrobić leczo (przepis w linku) – danie szybkie, jednigarnkowe i sycące. Przepis na leczo podpatrzyłam u Roberta Makłowicza i od tego czasu uskuteczniam, z czego cieszy się łasy na leczo mąż.
Papryki można też faszerować. Znam kilka przepisów zagranicznych, którymi można zadziwić gości – alternatywa dla znanych nam papryk faszerowanych ryżem i mięsem. Ktoś chętny? Bo ja chętnie zrobię i się podzielę. To tyle na dziś w sprawie papryk.
Acha, kocham paprykę!
Foto: sxc.hu, Pani Łyżeczka
