Autorem wpisu jest: Marek Wyciślok

Etykieta jest jak dowód osobisty – pozwala na identyfikację trunku, zdradza jego wiek i pochodzenie. Często jest także gwarantem dobrego produktu. Co więc możemy znaleźć charakterystycznego na etykietach  whisky, whiskey czy bourbonów? Na szkockiej whisky z całą pewnością znajduje się określenie gatunku: grain oznacza whisky zbożową, malt – słodową, a blended – mieszaną.
Do produkcji grain stosuje się  przede wszystkim pszenicę i żyto, około 10% wsadu destylacyjnego pochodzi tylko z jęczmienia. Jest to produkt masowy i stanowi doskonałą bazę do produkcji bardziej szlachetnych odmian. Bez niej szkocki przemysł gorzelniczy straciłby ok. 90% swoich obrotów.

Single malt na etykiecie butelki oznacza, że zawartość butelki pochodzi  z jednej gorzelni i została wydestylowana wyłącznie ze słodu jęczmiennego bez dodatku innego ziarna i cukru. Nie oznacza to jednak, że trunek pochodzi z jednej destylacji. Reprezentantami tego rodzaju są m.in.: Isle of Jura, Glen Grant, The Balvenie i Glenfiddich. Dla znawców i smakoszy whisky ważny jest również jej wiek – może dochodzić nawet do 25 lat. Nie wpływa on wprawdzie na zwiększenie mocy trunku, ale z pewnością wpłynie na jego aromat i jakość. Whisky single malt  jest wysoko ceniona przez koneserów i często określana jako  nektar do powolnego, „kontemplacyjnego smakowania”. Powinno się ją degustować w temperaturze pokojowej bez dodatku lodu.
Absolutnym królem na półce whisky single malt jest single barrel lub single casc. Taki napis oznacza, że mamy do czynienia z trunkiem nie tylko pochodzącym z jednego nastawu destylacyjnego, lecz także konkretnej beczki. W tym wypadku na etykiecie znajdziemy również datę destylacji i butelkowania oraz numer beczki.

Blended whisky to najpopularniejsza na świecie whisky. Do najbardziej znanych zaliczyć można m.in.:  White Horse, Chivas Regal czy Black&White.
Powstają w wyniku kupażu  single malt i grain whisky. Przeciętnie blended powstaje w wyniku zestawienia 15-40 destylatów słodowych i 2-6 zbożowych. Jeżeli w mieszance blended znajdzie się ponad 35% whisky single malt, taki produkt zostanie określany jako „de luxe”. Producenci blended whisky często nie podają na etykiecie wieku swojego produktu. A to oznacza, że najmłodszy destylat użyty do blended whisky leżakował w beczce przez co najmniej trzy lata po destylacji. Jeśli na etykiecie znajdziemy wiek trunku, rok ten będzie się odnosił do najmłodszego składnika danego blenda.
Jakość blended whisky zależy przede wszystkim od procesu mieszania jakiemu są poddane składniki. Proces ten jest wielką sztuką i zarazem jedną z najbardziej strzeżonych tajemnic. Ostatecznie wymieszany trunek leżakuje jeszcze w drewnianych beczkach, a przed samym przelaniem do butelek jest rozcieńczany źródlaną wodą tak, aby produkt końcowy zawierał ok. 40-45% czystego alkoholu.  
 

Pod względem rodzaju użytego do wyboru surowca whiskey amerykańska dzieli się na cztery główne typy: bourbon whiskey, corn whiskey – kukurydzina,  rye whiskey –  żytnia i wheat whiskey – pszeniczna. Z połączenia dwóch systemów klasyfikacji powstaje cała gama nowych typów whiskey amerykańskiej – od nie mieszanej typu straight  do mieszanych typu blended  bourbon whiskey. Za osobny typ whiskey amerykańskiej  uznaje się wyrabianą od końca lat 60 light whiskey i light blended whiskey oraz tak zwaną Tennessee

Mimo, że na etykietach amerykańskiego bourbonu często możemy spotkać nazwę „whiskey” to jednak niewiele ma wspólnego z tą klasyczną. Destylat powstaje głównie na bazie z zacieru zawierającego co najmniej 51% kukurydzy. Im więcej kukurydzy, tym trunek jest łagodniejszy. Bourbon leżakuje w świeżych beczkach dębowych. Jeżeli końcowy okres fermentacji trunku trwa krócej niż cztery lata, na etykiecie musi się znaleźć jego wiek.

Amerykańską whiskey podaje się z lodem lub z lodem i wodą w stosunku 1:1 lub 1:2 w szklankach typu "old fashioned". Bourbony natomiast pije się nierozcieńczone i bez lodu. Istnieją dwa rodzaje burbonów: straight bourbon whiskey (niemieszany) i blended burbon whiskey (mieszany).
Trzeba pamiętać, że określenie „bourbon” stosuje się wyłącznie do tych whiskey, które przynamniej przez rok leżakowały w hrabstwie Burbon w stanie Kentucky.