Autorem wpisu jest: Dorota Mrówka

Początkowo ten pospolity trunek dla plebsu, wyrabiany był bez specjalnych ambicji jakościowych, z czasem jednak zyskał popularność, a nawet uznanie.
Dzisiaj grappa jest jedynym typowo włoskim alkoholem cenionym w świecie, a jego nazwa została zastrzeżona w 1988 roku. Co zaś kryje w sobie to tajemniczo brzmiące słowo? Okazuje się, że nic nadzwyczajnego – winiak gronowy, wyrabiany z winogronowych wytłoków.

 

Do jego produkcji używa się wszystkich rodzajów wytłoków, ale najlepsze wódki powstają z tych, które zachowały jeszcze pewien stopień wilgotności. Najlepsze do produkcji grappy są wytłoki odmian aromatycznych – moscato, traminer, picolit i verduzzo. Produkcja grappy odbywa się najczęściej w lokalnych, autoryzowanych gorzelniach, głównie w północnych regionach Włoch. Wytłoki winogronowe na kilka dni pozostawia się w otwartych silosach, by sfermentowały. Potem zalewa się je wodą i fermentuje kolejnych kilka dni. Po tym czasie zacier destyluje się, a następnie destylat trafia do dużych, starych, drewnianych beczek, gdzie spędza co najmniej pół roku. Grappy, które przeznaczone są do dalszego dojrzewania leżakują co najmniej rok w mniejszych beczkach (najczęściej z drewna wiśniowego lub jesionowego).

Rodzaje
* Grappa giovane, czyli młoda, która dojrzewała dość krótko, ale nie mniej niż 6 miesięcy i nie jej aromat oraz smak nie został zmieniony przez drewno beczki ani dodatki aromatyczne. Taki trunek charakteryzuje się specyficznym wytłokowo-trawiastym bukietem.
* Grappa invecchiata, to grappa starsza, dojrzewająca co najmniej rok, z czego pól roku w dużej beczce. Tego typu Grappa może dojrzewać potem w szklanych butelkach nawet przez kilka lat. Tego typu grappa jest bezbarwna, równie smaczna, co droga.
* Grappa monovitigno – do wyrobu takiej grappy użyto tylko jednej odmiany winogron.
* Grappa aromatizzata – grappa aromatyzowana. Najczęściej używa się do tego ruty, ziela krwawnika, marzanny wonnej, mirtu, lukrecji, kwiatu róży i porzeczki.

Serwowanie
Grappa jest świetnym digestifem, czyli trunkiem podawanym po posiłku. Podaje się ją w niewielkich kieliszkach, takich jak do wódki, można także użyć maleńkiego kieliszka na wysokiej nóżce. Pija się ją samą, w temperaturze 8-10 st.C (grappa młoda) lub 16-18 st.C (grappa dojrzała). Można także dodać kilka kropel grappy do kawy z ekspresu.

Opr. na podst. książki Wojciecha Gogolińskiego „Leksykon alkoholi”, Wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 2003