Autorem wpisu jest: Robert Fiałkowski
Soczyste owoce granatu budzą do życia niczym rześki, wiosenny poranek. W nich ponoć kryła się tajemnica królowej Kleopatry, która świadoma dobroczynnego wpływu owoców na urodę zajadała się nimi obficie. Nic zatem dziwnego, że w swoich czasach była wzorem kobiecej urody i podbijała męskie serca, nie wyłączając samego Cezara.
Granaty pochodzą z Persji i Mezopotamii. Od wieków uprawiano je także w Indiach i na Kaukazie. Wiedza o nich dotarła do Europy za sprawą wschodnich baśni, bajek i legend.
Do Syrii, Grecji i Hiszpanii przypłynęły wraz z fenickimi kupcami. Według greckiej mitologii, sprowadziła je na Cypr świadoma mocy granatów, bogini miłości – Afrodyta. Doceniło je także Cesarstwo Rzymskie – krzewy granatowca zdobiły ogrody możnych i patrycjuszy, a kuszące owoce dodawano do menu wykwintnych biesiad.
W wiekach średnich granaty odkryto na nowo – sprowadzili je do Hiszpanii Arabowie. Warto tu dodać, że miasto Granada zawdzięcza swoją nazwę właśnie owocom granatu.
Symboliczny owoc
Granat czczony był jako roślina święta, odegrał wielką rolę w obrzędach na Bliskim Wschodzie. Uznawano go za symbol odradzania się i płodności, a kwiat uchodził za symbol miłości. W świecie antycznym związany był z kultem Demeter, Persefony, Hery i Afrodyty. Te boginie przedstawiano najczęściej z owocem granatu przy piersi. W Grecji do dzisiaj weselni goście sypią ziarna granatu pod nogi młodej parze, na znak szczęścia i pomyślności.
Granat obecny jest także w symbolice chrześcijańskiej – wielu biblistów uważa, że to nie jabłko, ale właśnie granat był zakazanym w Edenie owocem. Ponadto granat, ze względu na swój kształt, stał się pierwowzorem królewskiego berła oraz korony europejskich władców.
Smaczny i zdrowy
Granat to wyśmienity owoc, ceniony szczególnie za swój sok. Pokrywa go twarda, skórzasta łupina o żółtej lub purpurowej barwie. Najlepsze są te owoce, które mają skórkę lśniąca i gładką. Wewnątrz znajduje się „galaretowaty" miąższ, który doskonale orzeźwia i gasi pragnienie. To z niego wyrabia się syrop zwany grenadyną. W miąższu kryje się mnóstwo soczystych smakowitych ziaren. Po rozpołowieniu owocu, ziarna te skrzą się w słońcu na podobieństwo kosztownych kamieni.
Na Środkowym Wschodzie granaty łączy się z orzechami – tak powstaje znakomity sos. Nasiona służą jako przyprawa do potraw, sałatek i deserów. Z suszonych liści krzewu robi się smaczną herbatę, a ze słodkich odmian owoców wytwarza się wino.
Hipokrates zalecał na dolegliwości żołądkowe sok z granatu, który jest także pomocny przy nadciśnieniu, astmie i anginie, ułatwia trawienie, łagodzi zaziębienie, pomaga także przy gorączce. Ekstrakty ze skórki mają szerokie zastosowanie w kosmetyce. Z kwiatów granatowca uzyskuje się barwniki stosowane do jedwabiu.
Uzyskiwany z nasion gęsty olej służy do wypieków i sałatek. Kwaśny sok z dziko rosnących granatów z powodzeniem zastępuje cytrynę. Sok, słodki i cierpki dobrze gasi pragnienie. Grenadyna jest znakomitym dodatkiem do galaretek, syropów i sorbetów, lemoniad, napojów orzeźwiających oraz drinków.
Owoce mają właściwości ściągające, są bogate w składniki mineralne, potas i fosfor. Zawierają witaminę C, kwas cytrynowy oraz taninę.
